Achter de schermen
Johan Overdevest
Ik denk aan Jou
Regelmatig verschijnen er berichten over het grote aantal mensen dat eenzaam is. Maar dat zijn vaak kille cijfers en hoeveel mensen ken je nou eigenlijk zelf die zich te vaak alleen voelen? Meer dan je denkt, maar omdat het een lastig onderwerp is om over te praten, weet je het vaak niet van de ander. Om eenzaamheid een gezicht te geven, maak ik nu al een aantal jaren in december het televisieprogramma ‘Ik denk aan jou’.Het programma maak ik in samenwerking met de gemeente Den Haag. De gemeente zet ook fors in op het bestrijden van eenzaamheid en vindt het belangrijk dat we dat met elkaar doen.
In ‘Ik denk aan jou’ ga ik de straat op met een groot kerstpakket en vraag aan willekeurige voorbijgangers of zij iemand kennen die te vaak alleen is en die ze willen laten weten ‘ik denk aan jou’. Vervolgens sta ik daar onverwachts voor de deur, vertellen de mensen wat eenzaamheid met hen doet en haal tenslotte de aangever erbij, zodat ze met elkaar het kerstpakket kunnen uitpakken. Dat zijn vaak emotionele momenten.
Het belangrijkste dat het programma laat zien is dat iedereen in zijn of haar buurt of omgeving mensen heeft wonen die wel wat extra aandacht kunnen gebruiken. De drempel om op die mensen af te stappen en het bespreekbaar te maken lijkt heel groot, maar is het eigenlijk helemaal niet. Waar ik ook kom, iedereen is blij met wat aandacht. Of het een praatje is, een kaartje, een bakkie koffie, of een kerstpakket of kerstboom, dat maakt niet uit. Laten weten dat je aan iemand denkt, kan mensen al het gevoel geven dat ze ertoe doen.
Het is een confronterend, ontroerend, maar ook tof programma om te maken. De mensen waar we een kerstpakket brengen zijn vaak in tranen. Tranen om het alleen zijn die overgaan in tranen van blijdschap omdat iemand aan hen denkt. En het mooiste is dat iedereen dit kan doen, ook zonder camera. Ik hoop dan ook dat je dit na het zien van ‘Ik denk aan jou’ zelf een keer probeert. Een klein gebaar kan voor een ander veel betekenen.
